نوعثمانی گرایی و سیاست خارجی خاورمیانهای ترکیه (با تکیه بر تحولات بهار عربی)

برای درک تحولات اجتماعی و سیاسی ترکیه بایستی نگاهی روندی و پیوسته به رویدادهای داخلی این کشور پس از تأسیس جمهوری ترکیه در سال 1923 نماییم. تأسیس حکومتی که مرام و ارزشهای سکولار در داخل، و همسویی با غرب را در سیاست خارجی پیگیری نمود و به عنوان اولین کشور اسلامی رژیم اسرائیل را به رسمیت شناخت و در سال 1952 به عضویت ناتو درآمد. دولت ترکیه طی این سالها همواره عضویت در نهادها و اتحادیههای اروپایی را به عنوان هدف ملی در برنامههای استراتژیک خود ترسیم نمود، لیکن با روی کار آمدن دولتهای راستگرا در این اتحادیه، عضویت ترکیه با چالشهای متعددی روبرو شده است. در چنین فضای سیاسی با روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه در سال 2002 سیاست خارجی چندجانبه با تکیه بر «مفهوم عمق استراتژیک و استراتژی مشکل صفر با همسایگان» توسط دولت اردوغان پی گیری شده است، که در نتیجه حداکثر منافع ملی را برای این کشور در منطقه خاورمیانه تأمین نموده است. با توجه به تحولات بهار عربی که در برخی از کشورهای منطقه خاورمیانه در حال پیگیری است، سیاست خارجی چندجانبه ترکیه در یک محک جدی قرار خواهد گرفت؛ که از یک سو روابط گسترده با حکومتهای اقتدارگرا و از سویی دیگر به واسطه داشتن سیمای مطلوب از سیاستهای ترکیه نزد افکار عمومی و نهادهای مدنی این کشورها، گسترش روابط با این نهادها همزمان بایستی پیگیری شود.